Historia Instytutu Psychologii

 

Dzięki pracy i pozycji prof. M. Kreutza, wrocławski ośrodek psychologiczny zyskiwał uznanie w Polsce. Pod opieką profesora habilitował się dr T. Tomaszewski i dr A. Lewicki oraz doktoryzował się M. Kulczycki w 1952 r. W 1948 r. profesor zorganizował Oddział Wrocławski Polskiego Towarzystwa Psychologicznego i został pierwszym jego przewodniczącym. Optymizm towarzyszący rozwojowi psychologii w Uniwersytecie Wrocławskim w pierwszych latach powojennych zakłóciła decyzja Ministerstwa Oświaty o zamknięciu studiów psychologicznych, która dotyczyła wszystkich uczelni polskich poza Uniwersytetem Warszawskim. Zamknięto przyjmowanie na studia. Prof. M. Kreutz został przeniesiony do Warszawy. Kierownictwo Katedry Psychologii w Uniwersytecie Wrocławskim powierzono dr H. Słoniewskiej, która wkrótce otrzymała etat docenta. W zespole pozostali starsi asystenci: dr M. Kulczycki i mgr M. Porębska.